درک ذهن کودک برای والدین، مربیان و مراقبان برای ارائه حمایت و راهنمایی مناسب بسیار مهم است. کودکان دیدگاه ها، افکار و احساسات منحصر به فردی دارند که ممکن است با بزرگسالان متفاوت باشد. با درک مراحل رشد، توانایی های شناختی و نیازهای عاطفی آنها، می توانیم به طور موثر با کودکان ارتباط برقرار کرده و رشد آنها را پرورش دهیم. در اینجا 10 مرحله و 35 نکته برای کمک به درک ذهن کودک آورده شده است:

مرحله 1: تفاوت های فردی را بشناسید هر کودک با ویژگی های شخصیتی، ترجیحات و نقاط قوت خود منحصر به فرد است. شناخت و احترام به این تفاوت های فردی برای درک ذهن آنها ضروری است. از کلی گویی بپرهیزید و برای مشاهده و شناخت هر کودک در سطح شخصی وقت بگذارید.

مرحله 2: مطالعه نقاط عطف رشد درک نقاط عطف رشد معمولی می‌تواند بینش هایی را در مورد رشد شناختی، عاطفی، اجتماعی و فیزیکی کودک ارائه دهد. برای درک بهتر رفتار و توانایی های کودک، با انتظارات مناسب سن آشنا شوید.

مرحله 3: گوش دادن فعال گوش دادن فعال یک مهارت اساسی در درک کودکان است. هنگام صحبت کردن، تمام توجه خود را معطوف کنید، ارتباط چشمی خود را حفظ کنید و به آنچه می گویند علاقه واقعی نشان دهید. آنها را تشویق کنید تا افکار و احساسات خود را آشکارا و بدون قضاوت بیان کنند.

مرحله ۴: همدل باشید همدلی به ما این امکان را می‌دهد که خود را به جای کودک بگذاریم و احساسات و تجربیات او را درک کنیم. احساسات آنها را تأیید کنید، مبارزات آنها را تصدیق کنید، و در صورت نیاز به آنها آرامش و حمایت بدهید. همدلی باعث ایجاد اعتماد و تقویت روابط می شود.

مرحله 5: نشانه های غیرکلامی را مشاهده کنید کودکان اغلب از طریق نشانه های غیرکلامی مانند حالات چهره، زبان بدن و لحن صدا ارتباط برقرار می کنند. به این نشانه‌ها توجه کنید زیرا می‌توانند بینش‌های ارزشمندی در مورد احساسات یا نیازهای ناگفته‌شان ارائه دهند.

مرحله 6: ارتباطات باز را تقویت کنید محیطی را ایجاد کنید که در آن کودکان احساس امنیت کنند تا بتوانند خود را آشکارا ابراز کنند. گفتگو را تشویق کنید، سؤالات باز بپرسید و فعالانه در گفتگو شرکت کنید. از نادیده گرفتن یا تحقیر نظرات آنها بپرهیزید، زیرا ممکن است آنها را از به اشتراک گذاشتن افکار خود در آینده منصرف کند.

اکنون، بیایید 35 نکته را برای درک بهتر ذهن کودک بررسی کنیم:

1. 1. زمان با کیفیتی را با کودک بگذرانید تا یک ارتباط قوی ایجاد کنید.
   2. علاقه واقعی به فعالیت ها، سرگرمی ها و علایق آنها نشان دهید.
   3. از زبان و توضیحات مناسب سن برای انتقال موثر اطلاعات استفاده کنید.
   4. صبور باشید و به کودکان اجازه دهید تا با سرعت خودشان بیان کنند.
   5. هر زمان ممکن است برای تقویت مهارت های تصمیم گیری، گزینه هایی را ارائه دهید.
   6. مرزهای روشن و قوانین ثابتی را برای رفتار تعیین کنید.
   7. از مقایسه کودکان با خواهر و برادر یا همسالان خود اجتناب کنید.
   8. فرصت هایی برای تفکر مستقل و حل مسئله فراهم کنید.
   9. در صورت نیاز به حریم خصوصی و فضای شخصی آنها احترام بگذارید.
   10. هوش هیجانی را با برچسب زدن به احساسات و بحث در مورد راهبردهای مقابله ای آموزش دهید.
   11. تشویق مشارکت فعال در فرآیندهای تصمیم گیری که بر آنها تأثیر می گذارد.
   12. از علایق آنها حتی اگر با علایق شما متفاوت است حمایت کنید.
   13. دستاوردهای آنها را تأیید کنید، مهم نیست که چقدر کوچک به نظر می رسند.
   14. روالی ایجاد کنید که ساختار و قابلیت پیش بینی را فراهم کند.
   15. از علائم ناراحتی یا تغییرات رفتاری که ممکن است نشان دهنده مشکلات اساسی باشد، آگاه باشید.
   16. به کودکان اجازه دهید اشتباه کنند و بدون انتقاد بیش از حد از آنها درس بگیرند.
   17. نظارت فعال را تمرین کنید و در عین حال به آن‌ها اجازه دهید تا در محدوده‌های امن کاوش کنند و ریسک کنند.
   18. چالش‌های متناسب با سن را برای تقویت رشد و توسعه ارائه دهید.
   19. مهارت های حل مسئله را از طریق سناریوهای واقعی یا پازل/بازی ها آموزش دهید.
   20. تنوع را جشن بگیرید و فرهنگ ها، پیشینه ها و دیدگاه های مختلف را به کودکان آموزش دهید.
   21. فعالیت بدنی و بازی در فضای باز را برای رفاه کلی تشویق کنید.
   22. رفتارها و نگرش های مثبت را برای کودکان الگوبرداری کنید.
   23. از داستان سرایی به عنوان وسیله ای برای انتقال درس ها یا ارزش های مهم استفاده کنید.
   24. اخلاق خوب و همدلی با دیگران را بیاموزید و تقویت کنید.

1. 1. کودکان را در کارهای خانه متناسب با سن شرکت دهید تا مسئولیت پذیری را تقویت کنید.
   2. محیطی آرام و آرامش بخش برای کمک به تنظیم احساسات ایجاد کنید.
   3. خواندن را تشویق کنید و در بحث درباره کتاب یا داستان شرکت کنید.
   4. مراقب رسانه ها باشیدمحتوایی که کودکان در معرض آن قرار می گیرند و با آنها بحث می کنند.
   5. دوستی و تعاملات اجتماعی با همسالان را تشویق کنید.
   6. فرصت هایی را برای ابراز وجود از طریق هنر، موسیقی یا نوشتن فراهم کنید.
   7. از پیشرفت تحصیلی آنها مطلع باشید و فعالانه با آموزش آنها درگیر شوید.
   8. تضادها یا اختلاف نظرها را از طریق ارتباط مسالمت آمیز و حل مشکل برطرف کنید.
   9. با کمک به کودکان برای بازپس گیری شکست ها یا شکست ها، تاب آوری را آموزش دهید.
   10. اگر در مورد سلامت روان یا رشد کودک نگرانی دارید، به دنبال کمک حرفه ای باشید.

با پیروی از این مراحل و اجرای این نکات، می‌توانید درک عمیق تری از ذهن کودک به دست آورید، روابط سالم را تقویت کنید و بهزیستی کلی او را ارتقا دهید.